i here without baby but your still on my lonely mind i think about you baby and I dream about you all the time i here without you baby but your still with me in my dreams and tonight it only you and me...

8/17/2010

Azmin Zaferi:)))

Bu aralar pek bi mutluyum.Çifte mutluluklar yaşıyorum.Paranoyak düşüncelerimi bu aralar raflara kaldırdım.Neden mi bu kadar mutluyum?
1.Artık İstanbuldayımmmmmm :))) Evet her şeyle ve herkesle aramdaki mesafeleri kaldırdım hiç gitmemek üzere İstanbuldayım artık...
2.Y yazlığa geldi annemle tanıştı ailece yemek yedik.En önemliside anneme kanıtladım artık bazı şeyleri ve annemde pek bi sevdi :)
Şimdi ilk günden başlıyorum anlatmaya.
1.gün:Paranoyak düşüncelerim hortlamış bir vaziyette otogara beklemeye gittim.Gelen tüm otobüse gözümü diktim sanki otobüsün saatini bilmiyormuşum gibi.Evet beklediğim otobüs geldi ve içinden mutluluk kaynağım indi sıkıca sarıldım.Eşyalarını alıp sahile kahvaltı yapmaya gittik ama ben onu ısırırken karnım doymuştu bile.Sonra deniz kum ve güneşin tadını çıkarttık.Akşamda lunaparka gittik çocuklardan daha çok çocuk olduk waffle yerken kim daha temiz yiyecek diye yarışırken ilk günümüzü bitirmiştik bile.
2.gün:Sabah yine deniz kum ve güneş sefasını yaptık akşam büyük gündü çünkü bize yemeğe gelecekti.Mırıldandı bi ara gelmesem filan diye ama sonra kaçta geleyim hadi çıkalımda akşam için geç kalmayalım demeye başladı.Akşam için evde hazırlıklar yapılmaya başlanmıştı bile.Saat 9 gibi bize geldi.Belli etmesemde heyecanlıydım.Neden belli etmedim anlamadım gerçi.Sanki her sevgilimi annemle tanıştırıyordum.Babam İstanbulda olduğu için biraz daha rahattım.Biraz oturduktan sonra yemek yemeğe başladık.Tabi konu genelde benim ders çalışmayı sevmemem üzerineydi ama gıkımı çıkarmadım.Yemekten sonra başbaşa dışarı çıktık.En güzel kısımda burasıydı.Gece boyunca gözlerimizin içine bakıp şarkı söyledik dans ettik ilk defa gözlerine bakıp hep yanımda ol dedi bugünümüze ve yarınımıza kadeh kaldırırken bir bakmışım eve gelmişim bile.
3.gün:Babamın telefonuyla uyandım güne.Yola çıkıyorum diye aramış paniğe kapıldım çünkü babama nedense söylememiştim geleceğini.Annemle ne yapcaz diye düşünürken söylemeye karar verdik.Bu üstün görevi anneme vermiştim.Söyledi ve babam olumlu karşıladı annem hemen akşam yemeğe gelsin dedi.Yine deniz kum güneş üçlemesini yaptık ve söyledim akşam annem yine yemeğe bekliyor ama bu sefer babamda olacak diye.ÇEkindi olmaz filan demeye başladı.Bende sen bilirsin zorlayamam ama sevgilim olarak değil öncellikle arkadaşım olduğun için çağırıyorlr dedim bakarız dedi.Bunun cevabı tamam tamam demekti:)Kardeşimde yanımızdaydı arada başbaşa bıraktım ikisini.Akşam bize gelmeden 5 dakika öncesinden bir sürprizle karşılaştık;annemin yengesi ve oğlu gelmişti.Ah zavallı sevgilim bu onun için fazladan stres heyecan demekti.Onların yanında pek stres yapmadı ama babam geldiğinde annemle ikimize gitsem ben diyip durdu mutfakta neyse sonra o da alıştı :)Yemeklerimiz bittikten sonra dışarı çıktık.Bizi tanıştıran arkadaşımızı aradık.Tedirgin edici haberi verdi cuma sonuçlar açıklanıyormuş diye kısa bi gerginlikten sonra gülüşmelerle dolu telefon görüşmesi yaptık.O gülüşmeler taa ki beyinsiz bir kızın mesajıyla son buldu.İlk gün 15-20 dak bi kızla konuşmuştu bu o kızdı kapatmak bilmemişti yine aramıştı açmamıştı sonra mesaj attı niye açmıyorsun diye tabi ben göz ucuyla okuyordum mesajları.Kaldığı eve gitmiştik en romantik anımızda bir mesaj daha napıyorsun diye.Offladı puffladı ne oldu dedim anlattı.Kız bunla ilgilenmeye başlamış üstelik beni bile bile!!!Tatile gidelim uzaktan ilişki zor olur diyip duruyormuş Y gereken cevabı verdim(!) dedi ama bilemem.Sesimi çıkarmadım ama yüzümden belliydi bozulduğum anlamıştıda konuştuk hallettik gibi ama bakalım yazarken bile burun deliklerim büyüyüp içinden dumanlar çıkıyor.Tekrar olursa bu kadar kolay sessiz kalmam.Eve dönerkende artık sevgiliden öte olduğumuzu söyledi yüzümdeki kocaman bi sırıtmayla uyudum.
4.günümüzde bir şey olmadı çünkü sabah yola çıktı.Artık içim rahat en azından İstanbuldayım bu bile mutlu olmama yetiyor :)