i here without baby but your still on my lonely mind i think about you baby and I dream about you all the time i here without you baby but your still with me in my dreams and tonight it only you and me...

11/03/2010

9 Ay 8 Günlük Bir Ayrılığa Gebeymişim Ben

Uzun bi ara verdim.Artık İstanbuladayım okulumu değiştirdim yeni ortamlara uyum çabası ve 1 aydır boşluktayım.Mutluluğumu yazdığım yazılarım var ya unutun artık onları.Karşımdaki insanın olmadığını ya da bana bi duygu beslemediğini düşünün çünkü 9 aydır bana aşık olmaya çalışmış ama olamamış adi bi insanmış o.Bitti...Hayallerim,gülümsemelerim,bu şehirde yaşamaya çalıştığımız anılar hepsi bitti.Eski sevgilisi aramış(mhtemelen Y aradı maillerine bakarken biz başlamadan 3 ay önce attığı mailde İstanbul'a geçiş yaptığımda arasam kızar mısın yazıyordu).Omu unutamamış ve bana aşık olmaya çalışmış ama olamamış.Oysa ayrılmadan 4 gün önce buluşup Ortaköyden Bebek'e kadar sarılarak elele yürümüştük.Sürekli kokumu içine çekti öptü gözlerimin içine bakıp seni seviyorum dedi.Ayrılırken bile sımsıkı sarılıp sonsuza kadar benimsin unutma bunu sakın demişti.Ayrılmadan 1 saat önce aşkım diyordu.Bu kadar yalancıymış işte.Tanıştığımız yerde çok yalan söyler dediklerinde inanmamıştım,nefret ettiğim oda arkadaşım bile İstanbulda sevgilisi var onun için gitti dediyorlar dediklerinde o bana inandığım için kavga etmişti.Şimdi yaşadığım neydi bilmiyorum.Yazlığa kadar gelip ailemle tanıştı ya da içime her girdiğinde hiç mi sevmedi beni bilmiyorum.Kafamda onlarca soru var.Geçen haftasonu buluşcaktık ama buluşmayalım beni unut dedi.Siktirsin gitsin ordan sanki unutmak çok kolaymış gbi.Ayrıldıktan sonra bile mesajlar atıp seni istiyorum diyordu ne oldu böyle?Şimdi canım çok yanıyor.Haftasonu buluşsaydık soracağım tek soru beni gerçekten istiyor musun olacaktı ve gururumu ayaklar altına alıp barışacaktım.O kadar boşki şu an herşey İstanbulu onunla yaşayacaktım ben.Onun için kalktım geldim.Geldiğime bin pişmanım özgürlüğümü dostluklarımı bıraktım.Biliyorum benim salaklığım.Aslında ilk zamanlarda gördüğüm rüyalarda belliydi sonuzum.Bir süre hep o kızı gördüm rüyamda.Beynim düşüncelerim çok yorgun.ilk 1 hafta rüyamlarımda görüyordum en azından adı geçiyordu şimdi rüyalarımda bile terketti.İçmeden unutmaya çalışıyorum her sabah mutluymuşum gibi görünüyorum.Eskiden sevgili olmaya çalıştığım çocukla konuşuyorum ama buluşmaktan kaçınıyorum.Kadıköyde Taksimde o kadar anı yaşadık ki...İlk birlikteliğimiz Taksimdeydi 2 gün boyunca birlikte kalmıştık sarılıp uyumuştuk.Kadıköye gitmeye alıştım binbir zorlukla ama Taksm çok zor olacak oradada buluşamam oturur ağlarım.Odamda bile o kadar çok anı bıraktı ki...Geçen hafta Don Kişotla buluşacaktım İngiltereye gitti temelli.Sırf Y belki döner diye onunlada buluşmadım.9 ay boyunca öyle bir çıkarmışım ki erkekleri hayatımdan erkek gözüyle akıl verecek bi arkadaşım bile yok şuanda adam gibi.Benim ağlamama annemde ağlıyor.Ben ah etmedim ama gerçekten tanrı varsa ve ahlar tutuyorsa annemin ahı tutar o zaman.Şimdi biraz daha iyiyim toparladım kendimi fakat şimdi Y'nin onunla olması yakıyor canımı ,9 ayın sonunda ne olduğumuzu bilmemek ya da bir şarkıda eski zamanları anlatıyorsa tam hüzünlenirken sevmedi ki beni demek kahrediyor beni.
P.S:bu arada pazar günü aradı tam telefonu açıcakken kapattı mesaj attığımda aramışsın?diye hiçbir şey yazmadı ve bu masalda mutsuzlukla sonlandı.