Olmayan sorunumuzda hal oldu.Ptesi yeni telefon aldı kendine yine eskisi gibi olduk veöyle bi zamanda aldı ki ağlama krizlerinden kurtardı beni.Pazar günü hiç konuşmadık gece msn'e bile girmedi saatlerce beklemiştim üstelik.Pztesi sabah yine aynı şekilde sinirlerimde gerilmişti iyicene annemle kavga ettik ve markete giderken nasıl ağlıyorum...Eve dinerken toparladım kendimi.Miafir gelecekti herşeyi hazırladı annemle televizyon seyrediyoruz bi anda Y canımı sıkmaya başladı bi yerden telefon bulup mesaj atamaz mı demeye başladı annem.O da huzursuzluğumun farkındaydı ve bunu demesinden korkuyordum.Kafamı bi şey demeden çevirdim ve ağlamaya başladım.Ne oldu dedi annem bende bu durumu hiç sevmedim ayrı gibi hiç konuşmuyoruz nerede ne yaptığını bilmiyorum hay demez olaydım başladı erkekler böyle bak kuzenine 9 yıllık sevgilisi bırakıverdi kızcağızı neyseki şanslıymışta 1 sene sonra evleniverdi demeye.Sesimi çıkaramadım savunabilecek durumum yoktu bana göre.Neyse misafirler geldi burnumu çeke çeke açtım kapıyı 10-15 dak sonra telefonuma bakayım dedim bi baktım mesaj hem de sevgilimden sırıtarak annemi odaya çağırıp al bak mesaj atmış dedim nispet yaparcasına.Evet annemle çok yakınız birbirimize ama şu kuzenimin 9 yıllık sevgilisini örnek vermese olmaz salona geçerkende sevgilimin mesaj atmasının gururunu taşıyordum anneme karşı.Vee şimdi annemin inanmadığı bir şeyi daha kanıtlamaya adım atıyoruz haftaya bizim yazlığa gelecek hem de en az 3 gün kalacak.Tabi bizim evde değil ama olsun.En azından anneme karşı bir şey daha kanıtlamış olacağız :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder