İçinde Kaybolduğum Zaman

Yine sıkılmaca durumları,hiç bir şeye konsantre olamamak...Aklında milyonlarca plan,3 saniye içinde binlerce düşünce...Hayat yine zorlamaya başladı yine kabak tadını almaya başladım...Bedenim hep burada da aklımı bir türlü getiremiyorum bulunduğum noktaya.Bastırılmış bir kişi ya da kişilik ya da içinde ukte kalmış bir insan?Düşünmemek daha fazla anı yaşamak.Anı yaşarken zamanın içinde kaybolmak...Kaybolmanın dışında yok olma isteği...Her gece kabuslar görüp kan ter içinde uyanmak ya da en güzel rüyadan sonra ki uykuna gerçek miydi diye düşünerek dalmak...İkilemler arasında erimek,paranoyaklığa vurmak.Bir çıkış kapısı aramak ve çıktığın kapıyı sonuna kadar kapatmak...Bazen kendini bulamamak,eğleniyor musun yoksa gerçekten mutsuz musun?Bu sorunun cevabını bulamamak...Zamanında güzel gelen şeylerin zamanla görev haline dönüşmesi...Robotlaşmış 1 avuç insan...Zamanın içinden birinden bahsederken gözlerinin içi gülmesi ve onu hayal etmek...Sonra gözlerinin dolması....Yapacak çok şey varken hiç birini yapmamak ya da hayallerin için çabalamamak....Boş bıraksalar 1 hafta bulsa insan kendini...Benim için bu hiç böyle olmadı.Dış baskılar bilmem ne derken hayaller uçtu gitti.Şimdi sudan çıkmış balık misali parçaları birleştiremiyorum bir türlü...Ama biliyorum her geçen gün benim alehime...Artık bir şey bulmam lazım ya da kendimi keşfetmem lazım...Boş olduğunu bile bile birleştirmeliyim hayatımdaki binlerce parçayı bulmalıyım saçma ya da gerçek doğrularımı.Yine zaman verdim kendime belki mutsuzluğuma doğru yürürüm belki mutluluğa kapı açarım tabi yine işin içine bir kaç dış baskı eklemeden olmaz...Ama artık ne olursa olsun ben yine eski ben olup kendi doğrularımda karar kılmalıyım....